Er is een flexibele functie genaamd OFFSET. Het kan verwijzen naar een bereik met verschillende afmetingen dat direct wordt berekend. Als iemand in de onderstaande afbeelding de vervolgkeuzelijst # Qtrs in H1 wijzigt van 3 in 4, zorgt het vierde argument van OFFSET ervoor dat het bereik wordt uitgebreid met vier kolommen.
Spreadsheetgoeroes haten OFFSET omdat het een vluchtige functie is. Als u naar een volledig niet-gerelateerde cel gaat en een getal invoert, worden alle OFFSET-functies berekend, zelfs als die cel niets te maken heeft met H1 of B2. Meestal is Excel erg voorzichtig om alleen tijd te besteden aan het berekenen van de cellen die moeten worden berekend. Maar zodra u OFFSET introduceert, beginnen alle OFFSET-cellen, plus alles downline van de OFFSET, te rekenen na elke wijziging in het werkblad.
In de onderstaande formule staat er een dubbele punt voor de functie INDEX. Normaal gesproken retourneert de hieronder getoonde INDEX-functie de 1403 uit cel D2. Maar als u aan beide kanten van de INDEX-functie een dubbele punt plaatst, begint deze het celadres D2 te retourneren in plaats van de inhoud van D2. Het is wild dat dit werkt.
Waarom maakt dit uit? INDEX is niet vluchtig. U krijgt alle flexibele goedheid van OFFSET zonder de tijdrovende herberekeningen keer op keer.
Ik leerde deze tip voor het eerst van Dan Mayoh bij Fintega. Met dank aan Access Analytic voor het suggereren van deze functie.
